Een maand lang rijden op een BMW R 18: van ‘Ik win nooit wat’ naar ‘ik won nooit wat’

| |

Dat is een gevleugelde uitspraak die ik – Bart Klaasen – nu niet meer kan uiten. Ik was een tijdje terug op vakantie mijn mail aan het checken en zag een bericht met de titel ‘Gefeliciteerd, u heeft een prijs gewonnen’. Normaal gesproken is de delete-knop de volgende actie… Ik heb namelijk al zoveel ‘prijzen’ gewonnen die uiteindelijk geen prijs bleken te zijn, uitnodigingen van hackers om in hun broodwinning te voorzien. 

Wat mij weerhield om de delete-knop in te drukken, was de toevoeging van R 18 in de mail, en aangezien ik een fervent motorrijder ben viel het kwartje snel. Dit heeft te maken met BMW en op dat moment herinnerde ik mij dat ik meegedaan had met een prijsvraag via RIDERS.

In de mail stond beschreven dat ik 10 augustus een R 18 kon ophalen en die weer aan het eind van de maand in mocht/moest leveren. Maar ja, ik zat nog in Frankrijk dus wat nu? Het weer daar was niet echt om over naar huis te schrijven dus een vervroegd vertrek was de oplossing.

Op maandag 14 augustus stond ie klaar om mee weg te rijden, de R 18 en dan ook nog eens in de 100 jaar-editie. Wat een geslaagde remake! Er waren er bovendien slechts 1923 van gemaakt en ik mocht op eentje daarvan rijden! En dan ook nog voor een serieuze periode van meer dan twee weken.

Het was wel even wennen de eerste meters, maar al gauw had ik de smaak te pakken. Zoals met alle nieuwe speeltjes heb ik niet de moeite genomen om de gebruiksaanwijzing te lezen, dus gaandeweg de rit begon ik de motor beter te leren kennen. Te beginnen bij de modi Rock, Roll en Rain (ze hadden het trouwens ook best de Jackill en Hyde-mode kunnen noemen). Rain en Roll zitten dicht bij elkaar qua gas response en koppel, maar de Rock variant levert een compleet andere motor op.

Wat een feest! 

Ik ben niet altijd in de mood om dapper door te rijden, ik ben tenslotte bijna 60, maar als de midlifecrisis even de kop opsteekt dan kan je met de Rock-instelling die crisis goed het hoofd bieden. De trekkracht en gasresponse is fenominaal, een gemiddelde buikschuiver zet je redelijk op afstand wat de nodige frustratie bij de buikschuivert oplevert.

Wil je daarentegen rustig cruisen, dan gaat dat meer dan prima met de Roll-instelling, de rij ervaring is compleet anders. In beide gevallen voelt de motor stabiel aan en stuurt heel licht. Natuurlijk weet je wel dat het een zware jongen is, maar omdat het gewicht zo laag ligt voelt dat niet zo. Ook het schakelen bij lage toeren is trefzeker en soepel, wat een fijne versnellingsbak. Het 100 jarig-model is standaard voorzien van een Akrapovic-uitlaat, in mijn ogen een veel mooiere oplossing dan de fishtail die ze bij het introductie model leverde al is dat natuurlijk een smaakkwestie. 

Wat mij wel opviel is dat de uitlaat die 1800 CC goed binnen de geluidsnormen hield, iets wat je niet van iedere Akrapovic kan zeggen. Leuk detail is dat ze het BMW-logo aan het uiteinde van de uitlaat hebben geplaatst. 

Onvergetelijke maand voor Joop Sluijmers met de BMW R 18 B

De kleine teller biedt de nodige informatie via een klein LCD-schermpje in de teller. Zoals ik al eerder aangaf heb ik niet de moeite genomen om de hele manual door te lezen, dus kan de tekortkoming welke ik ervaarde wel mijn tekortkoming zijn. Als je moet tanken, loop je nog wel tegen een andere kleine uitdaging aan. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden, de tank is zo mooi strak gestileerd en ligt heel dicht op het frame dat er bijna geen ruimte is om de spuitmond tijdens het tanken in de tank te plaatsen. Ook daar wen je op een gegeven moment wel aan als je de motor wat langer hebt. 

Zoals eerder beschreven voelt de motor heel stabiel aan ook bij snelheden die CJIB-waardig zijn. Soepel, voorspelbaar, wendbaar en als je wilt krachtig zijn mijns inziens de karakteristieken van deze motor. Neem daarbij in ogenschouw dat hij er ook nog eens heel geslaagd uitziet, dan heb je het plaatje bijna compleet. De motor is voor mij veel te stug afgeveerd en het is helaas niet mogelijk om de vering wat rug-vriendelijker af te stellen. De enige oplossing voor mij, en die heb ik al meerdere malen gezien, is door een zweefzadel te monteren. Ik kan mij zo voorstellen dat het plaatje dan wel compleet is, en het ziet er ook nog eens goed uit.

Kortom, de BMW R 18 is een geslaagde poging om in het cruiser segment een positie in te nemen. 

Dank RIDERS voor deze fantastische mogelijkheid!

Het bericht Een maand lang rijden op een BMW R 18: van ‘Ik win nooit wat’ naar ‘ik won nooit wat’ verscheen eerst op Motor.NL.

Vorige

Aprilia versterkt zijn sportiefste familie met de RS 457

Exclusieve MV Agusta Brutale 1000 RR Assen brengt eerbetoon aan TT circuit Assen

Volgende