Vijftien minuten. Langer duurt het niet om de batterij van de BBM Hiro tot tachtig procent te laden – tenminste, dat beweert de Spaanse start-up BBM Motorcycles. In een markt waar elektrische motorfietsen jarenlang worstelen met lange laadtijden en beperkt bereik, klinkt deze belofte als een verademing. Of is het weer een van die PR-claims die in de praktijk verzanden in voetnoten over ‘optimale omstandigheden’ en ‘ideale temperaturen’? De BBM Hiro moet het antwoord worden op het grootste bezwaar tegen elektrisch rijden op twee wielen: het eindeloze wachten bij een laadpaal terwijl je eigenlijk gewoon verder wilt rijden.
De motorfiets werd in oktober 2025 officieel aangekondigd en moet in juli 2026 beschikbaar komen voor pre-productie prototypes, met de eerste leveringen aan klanten begin 2027. De vanafprijs bedraagt 16.900 euro – een bedrag dat concurrerend lijkt, totdat je de Nederlandse fiscale werkelijkheid in de vergelijking betrekt. Vanaf 1 juli 2025 geldt voor elektrische motoren een vast BPM-tarief van 200 euro, wat de Nederlandse prijs brengt op 17.100 euro. Deze regeling vervalt echter per 1 januari 2026, en het is nog onduidelijk wat daarna de belastingsituatie wordt. Voor kopers die tussen januari en juni 2025 een elektrische motor registreerden, geldt inmiddels een teruggaafregeling – een detail dat illustreert hoe snel de regelgeving verandert in dit nog prille segment.
Maar laten we even terugkeren naar die kernbelofte: vijftien minuten voor tachtig procent. In een wereld waar een benzinemotor in drie minuten getankt is en je weer door kunt rijden, blijft laden natuurlijk een compromis. Toch is het verschil met huidige elektrische motoren substantieel. Waar concurrenten spreken over een uur of meer, claimt BBM een kwartier. De vraag is niet zozeer óf dit verschil belangrijk is – dat is het ongetwijfeld – maar of die claim in de dagelijkse praktijk stand houdt. Want wie elektrisch rijdt, kent het verschil tussen papieren specificaties en de werkelijkheid van een halfvolle laadpaal op een regenachtige dinsdag.
BBM Motorcycles is geen gevestigde naam zoals Energica, Zero of LiveWire. Het is een jonge Spaanse onderneming, gevestigd nabij Bilbao, die met de Hiro haar debuut maakt op de Europese markt. Opgericht door de Franse broers Benoit en Guillaume Barras – bekend van hun Angry Lane custom workshop in Hong Kong sinds 2012 – werkt BBM samen met het Belgische Saroléa, een merk met 170 jaar heritage en ervaring in de Isle of Man TT Zero. Dat brengt inherente risico’s met zich mee: geen beproefde dealernetwerken, geen jarenlange ervaring met aftersales, geen reputatie om op terug te vallen. Voor vroege kopers betekent dit een sprong in het diepe. Tegelijkertijd biedt het ook kansen: nieuwe spelers zijn vaak onbevangen, niet belast door legacy-systemen en bereid om radicalere technologische keuzes te maken. De vraag is of BBM die kansen kan verzilveren met een product dat niet alleen op papier indruk maakt, maar ook in de praktijk betrouwbaar blijkt.
Snelladen als dealbreaker: BBM kiest voor revolutie in plaats van evolutie
De realiteit is meedogenloos simpel: niemand wil een uur wachten bij een laadpaal. Het is de reden waarom elektrische motorfietsen, ondanks hun torque, stilte en futuristische uitstraling, een niche blijven in de motorwereld. Waar een conventionele motor in enkele minuten volgetankt is en je vierhonderd kilometer verder brengt, moet een elektrische rijder plannen, zoeken naar laadpunten en vooral: wachten. BBM Motorcycles claimt dit fundamentele probleem aan te pakken met een 360 volt hoogspanningsarchitectuur en een geavanceerd batterijmanagementsysteem dat elke cel individueel monitort en de laadstroom regelt om temperatuur binnen veilige grenzen te houden.
De cijfers zijn op papier indrukwekkend. Bij een snellader – een HD-kolom met voldoende capaciteit – zou de 12,96 kWh batterij in vijftien minuten tot tachtig procent gevuld zijn. In een optimaal scenario, met de juiste temperatuur en laadcapaciteit, zou negen minuten al voldoende zijn om honderd kilometer bereik toe te voegen. Dat is het soort snelheid waarmee elektrisch rijden werkelijk concurrerend wordt met brandstof: een korte koffiestop, en je kunt weer door. Voor wie onderweg is, maakt dat alles uit tussen ‘bruikbaar voor lange afstanden’ en ‘alleen voor pendelen geschikt’.
De praktijk heeft echter altijd meer nuances dan de specificatiesheet suggereert. Bij een standaard Type 2 publiek laadpunt, waar de stroomcapaciteit beperkter is, neemt het laden ongeveer 78 minuten in beslag om tachtig procent te bereiken. Thuis, aan een gewoon stopcontact van 220 volt, duurt een volledige laadcyclus twee uur en veertig minuten. Dat zijn nog steeds acceptabele tijden voor overnacht opladen of een werkdag, maar het toont wel aan dat die vijftien minuten alleen haalbaar zijn bij specifieke, krachtige laadpunten. En daar ligt meteen een infrastructureel probleem: HD-kolommen zijn lang niet overal beschikbaar, zeker niet buiten de grote steden. Je kunt de snelste motor ter wereld hebben, maar als de infrastructuur niet meevolgt, blijft het een papieren belofte.
Het concurrentielandschap maakt de claim nog interessanter. Waar anderen spreken over laadtijden ‘vanaf een uur’, claimt BBM een kwartier. Dat is een enorme sprong voorwaarts, maar hoe betrouwbaar is die claim op lange termijn? Batterijfabrikanten beloven al jaren snellere laadtijden, maar deze gaan vaak gepaard met beperkingen: mogelijk versnelde degradatie, wellicht beperkte cycli bij maximaal vermogen, of simpelweg: alleen haalbaar in een laboratoriumsetting. BBM zegt die valkuilen te omzeilen met celmonitoring en temperatuurmanagement, maar tot de eerste onafhankelijke tests beschikbaar zijn, blijft het gissen of die vijftien minuten standhoudt na honderd, tweehonderd laadcycli. Of in de winter, wanneer batterijen naar alle waarschijnlijkheid trager laden en mogelijk sneller degraderen.
De 360 volt architectuur is op zich geen unicum in de elektrische voertuigwereld – auto’s gebruiken vaak vergelijkbare of hogere spanningen – maar in het motorfietsdomein is het relatief ongebruikelijk. Hogere spanning betekent dat je bij hetzelfde vermogen minder stroom hoeft te transporteren, wat warmteontwikkeling reduceert en efficiëntie verhoogt. Het stelt BBM in staat om sneller te laden zonder de batterijcellen te overbelasten. Maar het vereist ook geavanceerde elektronica, zorgvuldige isolatie en betrouwbare veiligheidssystemen. Een fout in het batterijmanagementsysteem bij dergelijke spanningen kan desastreuze gevolgen hebben, van beschadigde cellen tot thermische runaway – het gevreesde scenario waarbij een batterij oncontroleerbaar oververhit raakt.
Toch is de ambitie prijzenswaardig. Als de Hiro daadwerkelijk consistent in een kwartier oplaadt bij de juiste infrastructuur, verschuift de discussie fundamenteel. Dan gaat het niet meer over ‘of’ elektrisch rijden praktisch is, maar over ‘waar’ je kunt laden en hoe betrouwbaar dat netwerk uitgebouwd is. De technologie lijkt er te zijn – nu moet de wereld eromheen nog volgen.
Het bericht BBM Hiro: Spaanse nieuwkomer belooft einde aan laadtijdenkritiek elektrische motoren verscheen eerst op Motor.NL.