15 maart 2021: vandaag is Moto Guzzi 100 jaar. Laten we daarom deze dag gebruiken om de racemotoren uit Mandello te bekijken. Winnende en vernieuwende modellen, van de tweecilinder 500 tot de achtcilinder van 1955 en tot de laatste V9.
500 Bicilindrica
Terug naar eenvoudige mechanica en beproefde oplossingen: dat was het principe achter het ontwerp van de 500 Bicilindrica (1933-1951). De motor behield de klassieke (voor die tijd) liggende en in de rijrichting liggende cilinder, maar er werd een andere cilinder toegevoegd onder een hoek van 120° ten opzichte van de liggende cilinder. Wat de materialen betreft, geen lichte legeringen maar massief gietijzer dat minder warmte afgeeft maar ook minder vervormt. Ook de versnellingsbak herinnerde aan de Guzzi-traditie van die tijd met een vierversnellingsbak.
500 Tre Cilindri
De 500 Tre Cilindri met compressor van 1939 wilde de superchargers uitdagen. De motor, die veel gebruik maakte van lichte legeringen, was een korteslag-blok dat 65 pk leverde bij 8.000 tpm, waarmee de motorfiets bijna 230 km/u kon halen. Door het gebruik van lichte materialen (zoals sommige legeringen die in de luchtvaart werden gebruikt) kon het gewicht van de motorfiets tot 175 kg worden beperkt. De Guzzi was ook uitgerust met een supercharger, zoals in die tijd gebruikelijk was dankzij het toenmalige racereglement.
Moto Guzzi viert 100ste verjaardag met historische motoren
Gambalunga 500
Hij vertegenwoordigt waarschijnlijk het hoogst haalbare van de eencilinder halve litermotoren uit die tijd, de Gambalunga 500 (1946-1951). De naam verwijst naar de zuigerslag die groter is dan de boring, een nieuwigheid voor Moto Guzzi in die tijd. Het bkok was goed voor 33 pk en de motor woog 125 kg. De grootste kwaliteiten van de Gambalunga waren de betrouwbaarheid, ook tijdens lange tijd vol gas rijden.
Gambalunghino 250
De Gambalunghino 250 werd geboren uit een ongeluk! Enrico Lorenzetti, Moto Guzzi-rijder en testrijder, vernielde zijn Albatros en verving, om ‘m snel te kunnen herstellen, de beschadigde onderdelen door die van de Gambalunga 500. Vandaar de bijnaam van deze hybride, die later een van Guzzi’s beste racemotoren zou blijken te zijn. Zozeer zelfs dat met deze tweecilinder, bereden door Bruno Ruffo, het bedrijf uit Mandello zijn eerste titel in de 250-klasse won in zijn debuutjaar, 1949.
350 Bialbero
De titel van wereldkampioen in de 350-klasse kwam in het jaar 1953 waarin de 350 Bialbero debuteerde. Nauw verwant aan de Gambalunghino, had de motor een cilinderinhoud van 317 cc en een vermogen van 31 pk (33 aan het eind van het seizoen na enkele verbeteringen en een vergroting van de cilinderinhoud). Maar deze motor markeerde ook de terugtrekking van Moto Guzzi uit de competitie (1957), na vijf opeenvolgende wereldtitels gewonnen te hebben met de 350 Bialbero.
Otto Cilindri 500
Maar de motorfiets die destijds de meeste sensaties veroorzaakte en waarvan we ook nu nog steeds niet genoeg hebben, was de Otto Cilindri 500. Ja, acht cilinders. De motor had een ‘korte maar intense’ sportcarrière, van 1955 tot 1957, het jaar van zijn pensionering. Moto Guzzi had echt meer van deze racer verwacht.
Acht 90° V-cilinders vormden de basis van een zeer gedurfd project. Zozeer zelfs dat al te innovatieve oplossingen zoals vier kleppen per cilinder, injectie of een magneet voor de ontsteking werden vermeden. Enrico Parodi (medeoprichter van Moto Guzzi) zei toen hij het blok voor de eerste keer hoorde “zingen”: ‘We moeten ermee naar La Scala!’.
Moto Guzzi-races in Italië
Het heeft misschien niet de aantrekkingskracht van de racemodellen uit het verleden, maar in 2019 keerde Moto Guzzi in Italië terug naar de racerij. In de Trofeo Fast Endurance, nemen coureurs het tegen elkaar op in het zadel van een speciaal geprepareerde race-V7.
Dit jaar, na twee succesvolle seizoenen, groeit de Moto Guzzi Fast Endurance Trophy bovendien opnieuw, overschrijdt het de Italiaanse grenzen en wordt het een Europese Cup.